Produkt dnia
AGRISAN 30 kg - sucha dezynfekcja
AGRISAN 30 kg - sucha dezynfekcja
120,00 zł
szt.
W jaki sposób i w jakim celu pobieramy krew od naszych pupili?

W jaki sposób i w jakim celu pobieramy krew od naszych pupili?

U psów i kotów możemy pobierać krew z kilku żył:

  • odpromieniowej,
  • udowej,
  • szyjnej,
  • dostępowej (u psów).

Zła jakość próbek zazwyczaj jest skutkiem mechanicznych uszkodzeń komórek podczas pobierania krwi. Dlatego pamiętać należy o zachowaniu ostrożności, szczególnie jeśli zamierzamy badać układ krzepnięcia. Konieczne jest staranne wymieszanie krwi z antykoagulantem - natychmiast po pobieraniu i zamknięciu próbówki korkiem wykonujemy delikatne koliste ruchy, nie wstrząsamy, gdyż mogłoby to uszkodzić krwinki i doprowadzić do hemolizy.

Jeżeli pobranej krwi nie wykorzystamy w ciągu 2-3 godzin po pobraniu, należy ją przechowywać w lodówce w temperaturze 4 stopniu. W przypadku pozostawienia próbek w temperaturze pokojowej dochodzi do:

  • obrzęku erytrocytów,
  • wzrostu hematokrytu,
  • wzrostu średniej objętości krwinek czerwonych,
  • spadku średniego stężenia hemoglobiny w erytrocytach.

 

Obraz krwi

Mikrohematokryt

Ocena mikrohematokrytu umożliwia określenie liczby erytrocytów. Aby wyliczyć mikrohematokryt, po odwirowaniu krwi z antykoagulantem w kapilarach długości słupka erytrocytów dzieli się przez całą długość słupka, co ułatwiają specjalne szablony. Przy niskich wartościach (<25%) może dochodzić do zaniżania, a przy bardzo wysokich wartościach (>75%) do zawyżania rzeczywistej zawartości krwinek czerwonych.

Liczenie krwinek pod mikroskopem

Liczenie komórek krwi możliwe jest dzięki:

  • specjalnym komorom do liczenia,
  • szkiełkom nakrywkowym,
  • rurkom kapilarnym,
  • probówkom z określoną objętością płynu do rozcieńczenia różnego rodzaju komórek.

Liczbę komórek wylicza się za pomocą współczynnika, który powinien uwzględniać objętość badanej krwi i płynu rozcieńczającego. Uzyskany wynik liczenia krwinek należy pomnożyć przez stopień rozcieńczenia krwi. Następnie trzeba uwzględnić nietypowe wartości dla współczynnika korygującego wartość wyników.

 

Rozmaz krwi

Technika wykonania rozmazu ręcznego:

  1. Na szkiełku z kroplą należy umieścić drugie szkiełko podstawowe pod kątem 30-45 stopni w kierunku wykonywania rozmazu, tak aby móc je dosunąć do krwi.
  2. Po kontakcie szkiełka umieszczonego pod kątem z kroplą krwi, należy rozprowadzić krew na brzegu tego szkiełka, w kacie pomiędzy obydwoma szkiełkami.
  3. Natychmiast po rozejściu się kropli na brzegu szkiełka należy rozmazać ją, przesuwając szkiełko podstawowe z punktu wyjścia prostym, sprawny, ale też regularnym ruchem.
  4. Prawidłowo wykonany rozmaz powinien zajmować około 2.3 długości szkiełka podstawowego i posiadać wyraźny język.

 

Barwienie

Do barwienia rozmazów krwi i szpiku kostnego najczęściej stosuje się barwienie pan optyczne według Pappenheima, które zostało zmodyfikowane w kombinacji Maya-Grunwalda-Giemsy. Szybkie barwienia dostępne w postaci zestawów komercyjnych, można wykonać je w ciągu kilku sekund i mają wystarczającą jakość. Wadą tego sposobu barwienia jest to, że ziarnistości komórek tucznych wybarwiają się niekompletnie.

Różnicowanie komórek krwi.

Decydujące znaczenie w ocenie rozmazu ma obszar, w którym różnicuje się komórki, ponieważ rutynowo wykonany rozmaz ma tylko 100 komórek. Komórki o różnych rozmiarach układają się w zróżnicowany sposób w rozmazie – na końcu pióra koncentrują się najczęściej te największe. Dlatego ocena różnicowa komórek powinna być wykonywana na środku rozmazu, gdzie pojedyncze komórki są od siebie oddzielone. Pozostałą część rozmazu, a w szczególności jego koniec, nazywany piórem należy dokładnie obejrzeć pod kątem komórek atypowych i nowotworowych.

Wtręty wewnątrzerytrocytarne.

U kotów już fizjologicznie można stwierdzić w erytrocytach ciemnoniebieskie do czarnych, kuliste twory nazywane ciałkami Howella-Jolly’ego. U psów natomiast, a także u innych gatunków, stanowią one wskaźnik zaburzonej funkcji fagocytów jednojądrzastych.

Ciałka Heinza:

  • są małymi wtrętami,
  • znajdują się zewnątrz komórek,
  • powstają wskutek wytrącania denaturowanej hemoglobiny,
  • wskazują na uszkodzenia w warunkach stresu oksydacyjnego,
  • pojawiają się po splenektomii,
  • u kotów mają ograniczoną wartość diagnostyczną.

Nakrapianie zasadochłonne ma wartość wskaźnika przy zatruciu ołowiem, u kotów może jednak występować w połączeniu z procesami regeneracji.

 

Zasady pomiarów

Aby prawidłowo ocenić możliwości o ograniczenia pomiarów oraz możliwe źródła błędów konieczna jest podstawowa znajomość zasad pomiarów. Wiele aparatów wykonuje pomiary komórek krwi w oparciu o zasadę rezystancji elektrycznej.

Krew rozcieńczona w roztworze elektrolitowym zasysana jest przez otwór, przez który przepływa prąd. Wraz z przepływem komórek przez otwór wzrasta opór, co powoduje powstawanie impulsów elektrycznych zależnych od wielkości komórek. Wielkość impulsów jest proporcjonalna do objętości komórek, a liczba impulsów do liczby komórek.

Zasada pomiaru wirówkowych systemów hematologicznych opiera się na różnicach w odcieniach fluorescencji granulocytów, komórek jądrzastych, płytek krwi po barwieniu komórek oranżem akrydyny i rozdzieleniu kożuszka leukocytarnego w specjalnych kapilarach.

 

Wiarygodność wyników.

Na wyniki decydujący wpływ mają:

  • czynniki związane z aparatami do pomiarów liczby komórek nieprawidłowość próbek,
  • czas przechowywania,
  • agregaty płytkowe,
  • nieprawidłowe formy płytek,
  • mikrozakrzepy.

Na ogół większość aparatów zaadaptowanych do badania krwi zwierząt, pozwala na dokładne ustalenie wartości parametrów dotyczących szeregu czerwonokrwinkowego. Porównanie wyników badań wykonanych przez niewłaściwy analizator do metod referencyjnych wykazuje małą korelację.

Jeżeli pracujące w oparciu o zasadę rezystencji aparaty używane w medycynie człowieka nie zostały odpowiednio dopasowane, regularnie wyliczają nieznacznie (u psów) i wyraźne (u kotów) podwyższone wartości hematokrytu.

Dlatego warto przed zastosowaniem wykalibrować urządzenie zgodnie ze standardami przyjętymi dla danego gatunku zwierzęcia.

Automatyczne urządzenia pomiarowe zawsze określają wiarygodną liczbę leukocytów u psów. U kotów agregaty trombocytarne mogą sprawiać, że liczba leukocytów zostanie błędnie oszacowana.

Nowe aparaty analityczne, poza matematycznym przedstawieniem zróżnicowania komórek krwi, są w stanie ułatwić ocenę patologicznego obrazu komórek krwi na postawie ostrzeżeń i grafiki. Aparat taki przydatny jest szczególnie przy rozpoznawaniu nasilonej leukocytopenii i występującej małej liczbie blastów. Wcześniejsze funkcje różnicowania komórek w aparatach wirówkowych lub w aparatach pracujących na zasadzie oporności dostarczają znacznie mniej wiarygodnych informacji.

Liczbę trombocytów u psów można wystarczająco dokładnie odczytać ze zautomatyzowanych aparatów hematologicznych. W systemach wirówkowych uzyskiwane są wyższe wartości niż w aparatach pracujących na zasadzie pomiaru rezystencji. W przypadku kotów zawodzą te konwencjonalne techniki, niezależnie od tego czy aparat pracuje:

  • na zasadach oporu,
  • w systemie wirówkowym,
  • z laserowym światłem rozproszonym.

Przyczynami są występujące u kotów:

  • duże płytki,
  • o zwiększonej zdolności agregacji,
  • tworzących duże agregaty,
  • małe erytrocyty.

Do zalet aparatu możemy zaliczyć:

  • możliwość wydruku krzywej rozkładu objętości,
  • manualny regulator ustalający granicę pomiędzy poszczególnymi populacjami komórek.

U kotów agregaty płytkowe mogą również fałszować wartości liczbowe leukocytów, dlatego przed badaniem trzeba zwracać uwagę na jakość próbki. Wskazane jest, by:

  • pierwszą kroplę przeznaczyć do innych badań
  • lub upuścić po nakłuciu żyły,
  • zastosować cytrynian jako antykoagulant,
  • możliwie jak najszybciej wykonać badanie.

 

Bibliografia:

„Praktyczna hematologia psów i kotów” Reinhard Mischke

do góry
Pies i kot
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl